Browsing by Subject "Humor"

Now showing 1 - 14 of 14

Open Access
Ahmet Mithat Efendi'de mizahın toplumsal cinsiyeti
(2014) Kekeç, Nuran
Ahmet Mithat Efendi, one of the most prolific writers of the establishment phase of modern literature, depicts an age of political and social transformation, while also producing the first examples of novels and stories. In reflection of his social responsibility consciousness, this writer discusses in his texts the necessity of building a society according to neo-traditional forms, without departing from the principle of “useful information”. Acknowledging the advantages of popularization Ahmet Mithat Efendi takes advantage of opportunities provided by the media, in his production of series of novels and stories which depict his view of ideal social order and his conceptualization of modern identities for both men and women. Through such works, and by using media as a channel, he aims to be accessible to all sectors of society and share his views on ideal traditional-modern femininity – masculinity forms. In other words, while reproducing tradition according to Western criteria, his primary goal is to reorganize gender relations. Features of traditional narration function as a vehicle for the author, onto which he transposes the images of men and women who will lead society. Thus, Ahmet Mithat Efendi, aware of the limitations of his contemporary readership and of traditional forms of narrative, inserted his view of ideal gender roles into fictional texts. The writer employs humor for the purpose of combining his view of a new social order with gender identity in his literary texts. Humorous elements contribute both to constructing the text and to determining an ideal gender perception; people and phenomena, though depicted in humorous ways, display a social acceptance of gender roles. In this context, during the Tanzimat period the behavior of the Ottoman citizen and readers’ perceptions of gender identities are shaped according to Western norms Ahmet Mithat Efendi promotes such influences within his fictional works of and he uses humor as a tool to help convince his readership of his ideas.
Restricted
Alın yazısı değil kadın yazısı'
(1989) Sezer, Sennur
Restricted
Aziz Nesin; Onursal Doktor Olamamanın Büyük Onuru
(1994) Yağcı, Öner
Open Access
Bektaşî fıkralarının "uyumsuzluk kuramı" bağlamında incelenmesi
(Geleneksel Yayıncılık, 2013) Sağlam, M.
Kısa, nükteli hikâyecik anlamına gelen ve insanlar üzerinde gülme etkisi gösteren türlerden biri fıkradır. Fıkralar kısa ve özlü yazılar olmalarına rağmen geniş bir inceleme alanına konu olmuştur. “Gülme” ve “mizah” da bu inceleme alanlarından biridir. Bu çalışmada, temel gülme kuramlarından biri olan Uyumsuzluk Kuramı, Bektaşî fıkralarına uygulanmıştır. Bektaşî fıkralarında gülmeye neden olan zıtlık ve aykırılıklara neyin sebep olduğu sorusuna Uyumsuzluk Kuramı vasıtasıyla cevap aranmış ve bazı sonuçlara ulaşılmıştır. Uyumsuzluk Kuramının temeli insanların beklentilerine uymayan bir durum karşısında verdiği tepkiye dayanır. Bektaşî fıkralarında gülmeye neden olan temel nokta umulan ve bulunan arasındaki uyumsuzluktur. Bektaşî fıkralarındaki Bektaşî tipi Türk şehir kültürünün yarattığı bir tiptir. Toplum, eleştirmek istediği, beğenmediği fakat söyleyemediği şeyleri bu tip üzerinden dile getirir. Bektaşî tipinin toplumda var olan genel ahlak kurallarına karşı çıkışı ve bu kurallara uygun hareket etmeyişi çatışma yaratır. Bektaşî fıkralarındaki bu uyumsuzluk ve karşıtlıkların, insanların gülme mekanizmasını harekete geçirdiği saptanmıştır. Zaten Bektaşî tipi Allah’la senli benli konuşması, dini kendine göre algılaması ve yorumlaması, giyinişi, yaşayışı kısacası her şeyiyle başlı başına bir uyumsuzluk kaynağıdır. Uyumsuzluk Kuramında da temel olan insanların fıkranın sonunda beklediği sonuca varması değil bunun tam tersine hiç beklemediği, sürpriz bir sonla karşılaşmasıdır. Sürpriz son okuyucunun/dinleyicinin algısında beklenmedik bir değişikliğe yol açar ve onun gülmesini sağlar.
Restricted
Bir Fırt dergisi incelemesi: 1980 darbesi sonrası toplumsal durumlar ve eleştirileri
(Bilkent University, 2021) İnceler, Elif; Küçük, Fatima Betül; Tufan, İdil; Karakaya, Mirza; Sirgeli, Nurettin Artun
Fırt dergisi, yayın hayatına Tekin Aral editörlüğünde 1976’da başlamış ve 13 yıl sürmüş olan bir mizah dergisidir. Gırgır dergisinin kardeşi olan bu dergi, toplum eleştirilerini, mizahla karışık şekilde yansıtmaktaydı. Dergi özellikle cinsel içerikleriyle öne çıkmıştır, yavrunuzun sayfası da bunun en önemli unsurudur. Bunun yanı sıra, 80 darbesi sonrası gelen, ekonomi gibi alanlardaki problemler eleştirilmiştir. Hem cinselliğe bakış açısı konusunda hem de darbe sonrası haber sansürlerinden fazla etkilenmedi ği için bir gündem eleştirisi niteliği kazanmıştır. Bu çalışmada Fırt Dergisinin 1980 -1990 yılları arasındaki toplumsal değişimleri işleyiş biçimi incelenmiştir. Derginin ve o dönemlerdeki mizah anlayışının araştırması yapılmış ve 1980’li yıllarda yaşanan ekonomik ve sosyal değişimlerin Fırt dergisine nasıl yansıdığı araştırmaya konu edilmiştir. Bunlara ek olarak cinsel içerikleri yansıtışı araştırılmıştır. Araştırma için 80’li yılların sosyal, ekonomik ve politik durumu araştırılmış, çeşitli sayıda Fırt dergisi incelenmiş ve bu dönemde Fırt dergisinin okuyucularında yarattığı etki, onlarla yapılan röportajlar sonucu anlatılmaya çalışılmıştır.
Restricted
Espri mühendisliği en karlı meslek
(1993) Turgut, Serdar
Restricted
Gülmecenin işlevi
(1985) İzgü, Muzaffer
Restricted
Humor; An introduction; Humor is an enigma
(1987) Berger, Arthur Asa
Restricted
İlk siyasi mizah dergisi: Diyojen
(Bilkent University, 2020) Kılınç, Sena; Bildirici, Zeynep Şimal; Güner, Umut Şükrü; Turgut, Aleyna; Tok, Ahmet Anıl
Matbaanın Osmanlı'ya gelişi ile başlayan gazetecilik ve dergicilik alanındaki çalışmalar yazarları ve çizerleri mizahi ve aynı zamanda siyasi eleştiriler içeren dergiler çıkarmaya itmiştir. Bu dergilerin ilki olarak sayılabilecek Diyojen Dergisi 1870 yılında Osmanlı Toprakları içersinde yayım hayatına başlamıştır. Dergide yayınlanan karikatürler, nükteli yazılar özgürlük ve adalet gibi kavramları ele alarak döneminin hükümetini eleştirmiştir. Bu eleştiriler Diyojen Dergisi'nin birçok kez sansüre maruz kalmasına, süreli ve nihayetinde süresiz olarak kapatılmasına neden olmuştur. Teodor Kasap tarafından çıkarılmış olan ve Namık Kemal gibi tanınan yazarların da yazım kadrosunda olduğu Diyojen Dergisi'nin biçimsel özelliklerine, içeriğine, neden sansüre maruz kaldığına ve bu sansürlere nasıl tepki verildiğine dair araştırmalar bu makalenin konusu olacaktır.
Open Access
Jean Paul’s Lunacy, or humor as trans-critique
(Springer, 2018) Coker, William; Moland, L.
The foremost theorist of humor in the German romantic period and one of its most popular novelists, Jean Paul Richter developed a poetics of antithesis at odds with the harmonious dialectics proposed by many of his contemporaries. In narrative form, characterization, and figuration Jean Paul insisted on deepening antitheses rather than seeking reconciliation. Cultivating the incommensurate, his novels give form to his definition of humor as “the inverse sublime,” placing Jean Paul in a line from Kant through Kierkegaard and on to Kojin Karatani and Slavoj Žižek. This essay traces the origins of Jean Paul’s style in his reception of Kant, Rousseau and the French Revolution, all of which to him signaled a clash between human finitude and the infinity of desire. Tracing this clash in formal and thematic features of Jean Paul’s major Bildungsromane, the essay elucidates what is at stake in his enigmatic claim that literature represents “the only second world” (i.e. the world of the resurrection) “in the first one.” Unlike Friedrich Schiller and the Jena Romantics, Jean Paul’s version of “aesthetic education” grounds the authority of literature on its ability not to synthesize polar opposites, but to let each pole critique each other mutually.
Open Access
Lehçetü`l Hakayık`ta mizah söylemi
(2006) Yıldırım, Tuğba
Âlî Bey (1846-1899), who was known by the name of “Director” during his lifetime, is a writer of humor who published several journalistic articles, plays, adaptations, a short story, and travel notes. With his works during the Tanzimat period, Âlî Bey is a pioneer of novelty in the changing understanding of humor. In this study, the discourse of humor represented by Âlî Bey’s dictionary titled Lehcetü’l Hakâyık (The Language of Truth) is investigated in two main sections under the titles of “The Structure and Content of the Discourse of Humor” and “The Analysis of the Discourse of Humor”. The first section contains the subsections in which “Dictionary Studies and the Understanding of Humor Prior to Lehcetü’l Hakâyık” and “Features of the Text” are investigated. The first section of the thesis discusses the place of this dictionary within the traditions of humor and dictionary writing in Ottoman literature, analyzes Âlî Bey’s dictionary in terms of these genres, and exposes in depth the content of dictionary. The second section of the thesis, which is titled “The Analysis of the Discourse of Humor” contains the following subsections: “The Unique Aspects of Being Human and Human Behavior”, “Relationships between Women and Men”, “Political and Social Discourse about the Ottoman Empire”, and “Other Entries”. Under the title of “The Unique Aspects of Being Human and Human Behavior” entries relating to verbal, mental, and bodily aspects of being human are explicated. Under the title of “Relationships between Women and Men” the entries relating to women and men are discussed. Under the title of “Political and Social Discourse about the Ottoman Empire” issues relating to political and social life are examined. “Other Entries” discusses those subjects that are not considered under previous classifications. In Lehcetü’l Hakâyık, Âlî Bey satirically responds to those subjects that reflect human thought and behavior, relationship between women and men, the daily and political life of the Ottoman Empire, and the cultural background of his period. Considering humor as a critical weapon, he cleverly redefines the platitudes, thus showing the “irony of truth”.
Restricted
Leman dergisinin 1985 yılında Gırgır dergisinden ayrılma sürecinin ve nedenlerinin incelenmesi
(Bilkent University, 2023) Seydioğulları, Beray; Erkul, Şevval; Aksu, Baran; Çırpıcı, Sinemis Aymelek; Moto, Derin
Bu makale, LeMan dergisinin Gırgır dergisi bünyesinden ayrılma sürecinin altında yatan nedenleri incelemekte ve iki derginin genel hatları ile karşılaştırmasını yapmaktadır. Makalemizde iki dergide de çizerlik yapmış olan Tuncay Akgün'ün profesyonel hayatı ve mizah anlayışındaki değişimler incelenmiş, LeMan dergisinde önayak olmuş olan Limon dergisinin nasıl bir oluşum olduğu araştırılmıştır. Sonrasında LeMan dergisinin mizah anlayışı ve bu anlayışın okuyucu kitlesi üzerindeki etkisi incelenmiştir. LeMan ile Gırgır'ın mizah anlayışları üzerinden içerik ve üslup bakımından karşılaştırılmaları yapılmış . Son olarak bu iki derginin popularite bakımından incelenmesi yapılmış ve birbirlerini bu konuda nasıl etkiledikleri incelenmiştir. Araştırmamızın çıkış noktası, Gırgır dergisi bünyesinde barınamayan çizer ve yazarların bağımsızlaşma nedenleridir. Bu nedenleri dergilerin mizahi dillerini, içeriklerini, hitap ettikleri hedef kitleleri ve tarihsel gelişimlerini karşılaştırarak makalemizde inceledik.
Open Access
Nazım Hikmet'in sömürgecilik karşıtı şiirlerinde romanlaşma, çok seslilik ve mizah
(2008) Terzioğlu, Öykü
This thesis deals with the functioning of the formal and stylistical devices in Nâzım Hikmet’s “novelized” poems, Jokond ile Sİ-YA-U (1929), Benerci Kendini Niçin Öldürdü? (1932) and Taranta-Babu’ya Mektuplar (1935), in the representation of anti-colonialism from the perspective of historical materialism. The departure point of the thesis is the “reading contract” Nâzım Hikmet makes with his readers by categorizing his narrative poems as “novel”s, and Mikhail Bakhtin’s assertion that all genres are to some extent “novelized” in an era where novel “dominates” the literary arena. According to Bakhtin, the fundamental transformation in these novelized genres is their acquiring the capability of representing the multi-voiced modern society, and their becoming humorous, which leads to the relativization of the homophony dictated by dominant ideologies. This thesis’s claim, thus, is that Nâzım Hikmet’s anti-colonial narrative poetry’s novelization brings along its polyphonization, which renders possible the representation of the conflict between the European high social classes and the colonial people, regarded as “natural worker classes”. This thesis also asserts that humor, also related to the novelization of poetry, serves as the main literary device in the representation of the colonial peoples’ revolution on a symbolical level.
Restricted
The Panorama of Humor and the Meaning of Life
(1987) Mindess, Harvey