XIX. yüzyıl Türk yazarları ve Avrupalı seyyahlara göre Türk kadını

Osmanlı İmparatorluğu’nda Türk kadınları daha çok içine kapanık, ekonomik özgürlüğü olmayan, evine bağlı, genellikle eğitimden yoksun idiler. XIX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren açılan okullara az sayıda olsa da girmişlerdir. XIX. yüzyılda siyâsî derneklerde olmamalarına karşın, sosyal derneklerde görev almışlardır. Harem hayatı her zaman yabancıların ilgisini çekmiştir. Harem, ev reisinin kadınlarının, cariyelerinin ve çocuklarının yaşadığı yer olup, aynı zamanda evin kadını anlamına gelmekte idi. Padişahın kız kardeşleri ya da kızları serbest bir hayat sürerlerdi. XIX. yüzyılın ikinci yarısında kadınların dışarıda serbestçe dolaşması artmıştır. Müslümanların dışındaki kadınların serbestçe dolaşması ve giyinmesi hoş görüyle karşılanmaktaydı.

In the Ottoman Empire, Turkish women were generally introverted, devoted to their home, mostly deprived of education and they were not economically independent. They were required to veil. Women, even if they were not in sufficient numbers, started to attend modern schools, established after the second half of the 19th century. Even though women could not become members of political associations, they could undertake duties in social associations in the 19th century. The Harem life has always aroused foreigners’ interest. The Harem was a separate part of an Ottoman house where wives, concubines and children of the head of the family live. Sisters and daughters of the Sultan used to have a freer life. Women started to go out more freely in the second half of the nineteenth century. That the non-Muslim women could freely go out and that they wore in their wish used to be tolerated.