Emirdağ’dan Belçika'ya: göçmenlik, kimlik ve dayanışma

Abstract

Türkiye’den Avrupa’ya göçler 1960’lı yıllarda başladı. Emirdağ bölgesindeki dış göçün en yoğunlaştığı ülkelerden biri Belçika oldu. Kömür madenlerinde ve sanayi sektöründe çalışan işçiler yanlarına ailelerini de aldı ve yerleşim süreci başladı. Bu yerleşim, göç edenlerin ekonomik kaygısının ardından kimlik oluşturma ve entegrasyon süreçlerini de beraberinde getirdi. İlk nesiller dil bariyeri, kültürel ve sınıfsal farklılıklar, yetersiz devlet politikaları gibi engellere maruz kaldı. Gelecek nesiller aynı sıkıntılarla karşılaşmamalarına rağmen aidiyet sorunları, eğitimde ve sosyal yaşamda ayrımcılık ve nesiller arası çatışmalar yaşadı. Oluşan Türk diasporasında, göçmenler kendileri arasında çeşitli sosyal alanlar, etkinlikler aracılığıyla dayanışma gösterip kültürlerini korudular. İlerleyen süreçte ise Türklerin ekonomi ve siyaset alanında aktif rol aldıkları gözlemlenmektedir. Migration from Turkey to Europe began in the 1960s. In the context of Emirdağ, external migration was most concentrated in Belgium. Immigrants who worked in coal mines and the industrial sector later took their families with them and this started their settlement process. This settlement brought along the processes of identity formation and integration following the initial economic concerns. First generations of migrants faced challenges like language barriers, cultural and class differences, and inadequate state policies. This led future generations to have problems with sense of belonging, intergenerational conflict, and discrimination in social and educational life. With the formation of the Turkish diaspora in Belgium, immigrants have shown solidarity through social spaces, while preserving their culture. Over time, Turkish people have started to become more active in the economy and politics, starting their own businesses and taking part in the elections of local governments and members of parliament.