Elbruz’un zirvesinden Anadolu’nun yaylalarına: Karaçay-Malkar Türkleri

Abstract

Karaçay-Malkar Türkleri, Elbruz Dağı eteklerinde yaşamış ve kendi rızalarıyla anayurtlarından ayrılarak, Osmanlı Devleti’nin himayesi girmiş bir Kafkas halkıdır. 1774 Küçükkaynarca Antlaşması’nın imzalanması, bu toplumun, Ruslar ile yaşadığı diplomatik sorunların giderek artmasına sebep olmuş ve 1885’te başlayan göçe zemin hazırlamıştır. Karaçay-Malkar Türkleri, göç sonrasında çeşitli sosyal ve ekonomik sıkıntılarla karşılaşmış olsa da, günümüze gelindiğinde, geleneklerini ve dillerini dernekler vasıtasıyla korumaya çalışan bir topluluk olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu proje kapsamında, Kafkasya’dan Anadolu’ya göçen Karaçay-Malkar Türklerinin; göç etmelerine sebep olan faktörler, göç sonrası yaşam biçimleri, dini inanışları, aile yapıları, gelenekleri ve ana dilleri incelenmiş ve Karaçay-Malkar Türklerinin; göç sonrasında koruduğu veya Anadolu’ya adapte ettiği alışkanlıkları konu edilmiştir. Karachay-Malkar Turks are a Caucasian people who lived in the foothills of Elbruz Mountain and left their homeland with their own will and entered under the protection of the Ottoman State. The signing of the 1774 Küçükkaynarca Treaty caused the diplomatic problems of this society with the Russians to increase gradually and prepared the ground for the immigration that started in 1885. Although Karachay-Malkar Turks faced various social and economic problems after migration, today we come across as a community that tries to protect their traditions and languages through associations. Within the scope of this project, the Karachay-Malkar Turks who migrated from the Caucasus to Anatolia; the factors that caused their immigration, their post-migration life styles, religious beliefs, family structures, traditions, mother tongue and the habits that they preserved or adapted to Anatolia after the migration were examined.