Rethinking the 1999 Turkish-Greek rapprochement: the leadership, earthquake and civil society triad

The year of 1999 can be defined as breakthrough in relations between Greece and Turkey after the tumultuous years. Since the 1999 rapprochement, Turkish-Greek relations undergone a positive change that bilateral relations have improved dramatically. Turkish-Greek rapprochement is one of the complex foreign policy case with critical multiple actors involvement and shaped by the impact of internal and external elements. This research paper aims to contribute to the literature by examining the domestic determinants of the 1999 rapprochement. Therefore, this paper adopts bottom up focus by analyzing the intergovernmental and societal level dialogue that simultaneously occurred in both countries. I arg ue that several combined domestic factors helped the realization of the 1999 Turkish-Greek rapprochement process through bring ing about new perceptions of bilateral relations between Greece and Turkey. These domestic factors are the leadership of foreign ministers (Papandreou- Cem) in both countries, twin earthquakes that struck both countries (Izmit-Athens) and improving civil society efforts in both countries.

1999 yılı Yunanistan ve Türkiye arasındaki ilişkilerde çalkantılı yıllar sonrasında bir dönüm noktası olarak tanımlanabilir. 1999 yılı uzlaşmasından beridir Türk-Yunan ilişkileri olumlu değişimler geçirmekte olup, ikili ilişkiler önemli ölçüde gelişme göstermiştir. Türk-Yunan uzlaşması kritik ve çoklu aktörlerin dahil olduğu, iç ve dış faktörlerin etkisiyle şekillenmiş, karmaşık dış politika olaylarına bir örnektir. Bu çalışmanın ana amacı 1999 uzlaşmasının iç belirleyicilerini (etkenlerini) inceleyerek yazına katkı sağlamaktır. Bu nedenle çalışma aşağıdanyukarıya odaklanma benimsemiş olup, iki ülke arasında eşzamanlı oluşan hükümetler-arası ve toplumlar-arası diyaloğu analiz etmektedir. Etkileşim içinde olan çeşitli iç faktörler 1999 Türk-Yunan uzlaşmasının gerçekleşmesine, ikili ilişkilere yeni algılamalara yol açarak katkıda bulunmuştur. Çalışmada bu iç faktörlerin iki ülkenin dış işleri bakanlarının (Papandreou-Cem) etkili liderlikleri, iki ülkede kısa aralıklarla gerçekleşen depremlerin (İzmit-Atina) ve iki ülke arasında gelişmekte olan sivil toplum girişimleri olduğu öne sürülmektedir.