Scholarly Publications - History

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/11693/115488

Browse

Browsing Scholarly Publications - History by Subject "Aleppo"

Filter results by typing the first few letters
Now showing 1 - 2 of 2
  • Thumbnail Image
    ItemOpen Access
    Mustafa Kemal'in Mondros Mütarekesi'ne tepkisi
    (Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, 2010) Kemal, Cemal
    7.Ordu Komutanı Mustafa Kemal Paşa, 26 Ekim 1918’de Halep kuzeyinde İngiliz ve Arap Ordularının taarruzunu durdurmayı başarmıştır. Ancak, İttifak Devletleri (Bulgaristan, Avusturya-Macaristan-Almanya)’nin mağlup olmalarına paralel olarak, İtilaf Devletleri adına İngiltere tarafından Suriye ve Irak Cepheleri’nden Anadolu’nun yumuşak karnı tehdit altında kalınca, Osmanlı Devleti 30 Ekim 1918’de Mondros Mütarekesi’ni imzalamak zorunda kalmıştır Mustafa Kemal Paşa, Mondros Mütarekesi’ nin sorumluluk bölgesindeki şartlarına şiddetle tepki göstermiş, ancak, Sadrazam Ahmet İzzet Paşa, Filistin Cephesi’nde komuta ettiği 7.Ordu ile Alman Mareşali Liman Von Sanders’ten teslim aldığı Yıldırım Ordular Grubunu lağvetmiş, kendisini de İstanbul’a çağırmıştır. Mustafa Kemal Paşa, Milli Mücadele’yi başlatmak üzere Samsun’a çıkışından itibaren, takip ettiği güzergâhını, kadrosunu, ordusunu ve askeri stratejisini büyük ölçüde Çanakkale, Kafkasya ve Filistin Cepheleri’nde kazanmış olduğu bilgi, beceri ve tecrübeye dayandırarak hedefine ulaştırmayı başarmıştır.
  • Thumbnail Image
    ItemOpen Access
    Realpolitik and jihad: Najm al-Din Ilghazi's relations with the early crusader states
    (Ahmet Yesevi University, 2014) Tezcan, Selim
    This study evaluates the policies of the Artukid emir of Mardin and Aleppo, Najm al-Dīn Ilghāzī, against the Crusader states. In the literature, Ilghāzī is commonly regarded as an emir who won a victory against the Franks of Antioch, but then wasted the golden opportunity to take it for lack of vision. On the other hand, on account of this policy that was directed at preserving his interests and included collaborating with Franks, it is rejected that his clashes with them could be regarded as jihād. This study first shows that the emir's strategies were consistent and directed at certain practical aims from the start, and that his "failure" to attempt taking Antioch stemmed from a judicious strategy. The second part argues that although Ilghāzī thus applied a pragmatic policy and sometimes collaborated with the Franks, this did not necessarily prevent him from regarding his clashes with them as jihād.