Ankara’da iz bırakan en önemli mimarlardan olan Demirtaş Kamçıl ve Rahmi Bediz 1940’ların zorlu savaş şartlarında mesleğe yavaş yavaş giriş yaptılar. İkinci Dünya Savaşı sona erdikten sonra dönemin şartları nedeniyle inşaat sektöründe oluşan ihtiyaçtan ötürü mimarlık alanında daha aktif olmaya başladılar. Kamçıl ve Bediz, adlarını ilk olarak Anıtkabir’in faaliyetlerinde yer alarak duyurdular. Anıtkabir projesi sona erdikten sonra ise mesleklerini Ankara’da açtıkları büro ile devam ettirme kararı aldılar. Kamçıl’ın vefatını takiben kısa bir süre sonra Bediz, kalan işleri tamamlayıp büroyu kapattı. Bu araştırmada Rahmi Bediz ve Demirtaş Kamçıl’ın mesleği ile ilgili belgelerden ve yayınlardan yararlanılarak eğitim ve çalışma hayatları ile yaptıkları eserler değerlendirilmiştir. İkinci Dünya Savaşı ve sonrasındaki süreçte Ankara’daki mimari ortamın durumunu gözlemlemek için ikilinin hayatı oldukça büyük bir önem taşımaktadır. Dönemin mimari şartlarını, Ankara’yı modernleştirmek için verdikleri çaba ve eserleri incelenerek mimari alana yaptıkları katkılar anlatılmıştır.

Demirtaş Kamçıl and Rahmi Bediz, who are influential architects in Ankara, entered the profession in the challenging war conditions of the 1940s. After the end of World War II, due to the demand arising in the construction sector because of the conditions of the time, they became more active in the field of architecture. Kamçıl and Bediz first made a name for themselves by participating in the construction of Anıtkabir. After the completion of the Anıtkabir project, they decided to continue their profession by setting up an office in Ankara. Following Kamçıl’s death, Bediz completed the remaining works, marking the end of their era. In this research, Kamçıl and Bediz’s educational and professional lives, as well as their works, are examined based on documents and publications related to their field. The life of the duo holds significant value in observing the architectural environment in Ankara during the period of World War II and its aftermath. By examining the architectural conditions of the time, their efforts to modernize Ankara, and the works they created, their contributions to the field of architecture are highlighted.