Eastern exoticism: Thackeray as tourist and anti-tourist

Abstract

William Makepeace Thackeray’s 1846 Notes on a Journey from Cornhill to Grand Cairo exemplifies the complexity of nineteenth-century travel-writing where exploration exists alongside tourism (and anti-tourism). In key Ottoman locations like Smyrna, Constantinople, and Cairo, the narrator’s desire for Oriental exoticism is sometimes realised but often disappointed as the East becomes increasingly modernised and Westernised. These conflicting perspectives are expressed through allusions, East-West comparisons, and irony and satire in a self-conscious and unstable narrative. William Makepeace Thackeray’in 1846 tarihli Notes on a Journey from Cornhill to Grand Cairo keşfin turizmle (ve turizm karşıtlığıyla) birlikte yer aldığı on dokuzuncu yüzyıl seyahat yazılarının karmaşıklığına örnek teşkil eder. İzmir, İstanbul, Kahire gibi Osmanlı şehirlerinde yazarın Doğu egzotizmi hevesi, Doğu’nun giderek modernleşmesi ve Batılılaşmasıyla ancak bazen gerçekleşmekte, fakat çoğu zaman hayal kırıklığıyla sonuçlanmaktadır. Bu çelişkili bakış açıları imalarla, Doğu-Batı karşılaştırmalarıyla, mahcup ve güvenilmez bir anlatı dâhilinde ironi ve taşlamayla aktarılır.