A study of the writing strategies of renowned conservationists: implications for place-based education in Turkey

Abstract

Günümüzde gençlerin büyük birbölümü doğal dünyadan bağları kopuk olarak yaşamaktadır. Doğa ile olumlu bağlantılar geliştirmenin bir yolu öğrenmenin okul bahçeleri, yakınsemtler ve halka ait parklar gibi yöreye ait doğal alanlarda gerçekleşmesidir. Çoğu zaman yöre odaklı eğitim olarak tanımlanan bu süreç, doğagünlüğütutmayı da içeren çeşitli arazi çalışması tekniklerinden faydalanır. Doğa günlüğütutma öğrencilere, yaşadıkları yöreye ait alanları daha derinine inceleyebilmeyi, canlı ve cansız unsurlar arasındaki ilişkileri tespit edebilmeyi ve yaşadıkları yörenin değerine dair farkındalık geliştirmeyi sağlar. Öğrencilere sunulacak yazım modelleri ve yönlendirici bilgiler onların daha anlamlı ve faydalı günlükler tutmalarına yardımcı olacaktır. Bu çalışma,doğa günlüğü tutmanın en etkili uygulamalarını tespit etmek için iki ayrı ülkenin yakın tarihinde ünlü doğa korumacıların yazım stratejilerini kıyaslamıştır. Amerika Birleşik Devletleri’nden doğa korumacı Aldo Leopold’un yazılarıkavramlaştırdığı “Toprak Etiği”ni teşvik etmek için uzun zamandır kullanılırken, ülkemizden doğa korumacıHikmet Birand’ın yazılarınınçevre eğitiminde kullanılması benzer potansiyeli ortaya çıkaracaktır. Gerçekleştirilen içerikanaliziile, sözkonusu bilim insanlarınınöznitelikve yazım amaçlarını ortaya koyan beş yazım temalıbir çerçeve yaratılmıştır. Makale, Türk milli müfredatında yöre odaklı doğa günlüğü kullanımını teşvik edebilecek bu yapının kullanılmasınayönelik tavsiyelerle sona ermektedir.

In today’s world, many young people are disconnected from the natural world. One way to promote constructive engagements with nature has been for learning to take place in local environments, including school grounds, neighborhoods, and community parks. This process, often called place-based education, utilizes many field study techniques including nature journaling. Keeping a journal helps students observe their local environments more in-depth by identifying relationships among living and non-living things and building an appreciation about and for one’s “place.” Providing students with models and guidelines can help them keep a meaningful and useful journal. To identify some best practices for keeping a journal, this study compared writing strategies employed by famous conservationists from the recent history of two different countries. While the writings of Aldo Leopold—the conservationist from the United States—have been used for many years to promote a “Land Ethic,” Hikmet Birand’s work—the conservationist from Turkey—has yet to be used to its full potential for environmental education. Through a content analysis, a framework of five writing themes was created to showcase the attributes and writing intentions of these scientists. The article concludes with recommendations for using the framework to help promote place-based nature journaling into the Turkish national curriculum.