Küresel ve Yerel Dinamikler Altında ‘Anadolu Kaplanı’ Kentleri

Bu makale, ‘Anadolu kaplanları’ olarak adlandırılan Gaziantep, Kayseri, Denizli, Çorum, Malatya ve Konya örnekleri üzerinden, ekonominin liberalleşmesi ve desentralizasyon ile yerelin önem kazanması sonucunda birtakım Anadolu kentlerinde ortaya çıkan mekânsal dönüşümleri anlamayı hedeflemektedir. Küresel ekonominin tüketim yüzü olan AVM’ler ve yeni prestij alanları olarak sunulan güvenlikli siteler bu kentlere ulaşmış mıdır? ‘Anadolu kaplanı’ kentlerindeki yeni sermaye birikimleri, kentlerin ekonomisini yönlendiren grupları küresel tüketim kalıp ve mekânları içine çekmekte midir? Yerel olan nedir? Yeni iş olanaklarının ortaya çıkması ile göç almaları sonucu bu kentlerdeki yoksulluk görüntü ve mekânlarına nasıl bir yaklaşım söz konusudur? Neoliberal yerel yönetimlerin kendi kaynaklarını kendilerinin yaratmaları ve kentlerini ‘markalaştırarak’ diğer kentlerle rekabet içine girmeleri durumu bu kentler için ne derece geçerlidir? Hükümetin girişimci Toplu Konut İdaresi (TOKİ)’nin öncülüğünü yaptığı inşaat sektörü bu kentleri ne düzeyde ve ne yönde dönüştürmektedir? ‘Anadolu kaplanı’ kentlerindeki dönüşümleri metropol kentlerdeki dönüşümlerden farklı kılan nedir? Makale bu sorular çerçevesinde ‘Anadolu kaplanı’ kentlerindeki yeni oluşumları tartışmaktadır.