1970-1980 yılları arasında Almanya’ya göç eden Türk işçilerin sosyal alanlarda yaşadıkları baskı ve sorunlar

İkinci Dünya savaşının ardından, Alman devletinin ekonomik ve sosyal kalkınma sağlaması için işgücüne ihtiyacı vardı. Batı Almanya hükümeti 1960’lı yılların başında yurt dışında çalışmaya istekli genç nüfusun yoğun olduğu ülkeler ile işçi göçü anlaşmaları imzaladı. Anlaşmanın kapsadığı ülkelerden gelen göçmen işçiler, Alman hükümeti tarafından sanayi şehirlerinde çalışan açığı olan fabrikalara yerleştirildiler. Bu makale, 1970 ve 1980 yılları arasında Türkiye’den Almanya’ya işçi göçü gerçekleştiren ailelerin Almanya’da yaşarken deneyimledikleri problemleri incelemeyi amaçlamaktadır. Almanya’daki Türk işçi popülasyonunun sosyal deneyimlerine ışık tutarak, günümüz problemlerinin çözüm sürecini daha verimli kılmayı hedefliyoruz.

After World War II, the German state needed additional manpower to boost economic and social development. The West German government in the early 1960s signed bilateral labor migration agreements with countries with a young and willing workforce. Immigrant workers were strategically placed in factories with labor shortages in the industrial cities of Germany by the German government. This article aims to investigate the social challenges faced by the families who engaged in the labor migration from Türkiye to Germany between 1970 and 1980. By shedding light on the social experiences of the Turkish labor population, we aim to make the process of creating solutions for contemporary problems more effective by providing new perspectives.