Laçış-Saban Ailesinin gözünden çerkes sürgünü ve sonrası

Osmanlı’nın 1828-1829 Osmanlı-Rus Savaşını kaybetmesi ve Edirne Antlaşmasıyla Çerkesya’yı Rusya’ya bırakması üzerine Rusya ve direniş gösterip teslim olmak istemeyen Kafkasya halkları arasında Kafkas-Rus savaşları başladı. Savaş sırasında başlayan göç hareketinde köylerinin yakılması, hayvanlarının elinden alınması ve din değiştirmeye zorlanmaları etkili oldu. Şeyh Şamil’in direnişini kaybetmesiyle beraber Laçış-Saban ailesi de 1859 yılında Osmanlı topraklarına göç etti. 21 Mayıs 1864’te Çarlık Rusyası’nın kesin galibiyeti ile Çerkesler Osmanlı topraklarına zorunlu olarak sürgün edildi. Bu çalışmada göçün nedenleri, yaşanan zorluklar, Çerkeslerin Osmanlı’ya uyum süreçleri ve sonrası Laçış-Saban ailesinin perspektifinden anlatılacaktır.

When the Ottomans lost the Ottoman-Russian War of 1828-1829 and left Circassia to Russia, Caucasian people resisted and did not surrender. With the Caucasian-Russian war’s commencement, Circassian villages were burnt down, Circassians’ stocks were taken away and they were forced to change their religion. All of these factors paved the way for the immigration of Circassians. After Imam Şamil’s resistance was defeated, Laçış-Saban family immigrated to the Ottoman lands in 1859. With Russia’s definite victory on May 21, 1864 Circassians were forced to immigrate to the Ottoman lands. In this study, the reasons behind the immigration and its harsh conditions, Circassians’ process of adapting to the Ottoman Empire and what happened after the immigration will be examined through the perspective of Laçış-Saban family.