1989 İskenderun Demir-Çelik Fabrikası grevi

Abstract

Bu çalışma, 1989 yılında İskenderun Demir-Çelik Fabrikası’nda gerçekleşen ve Türkiye işçi hareketleri tarihinde dönüm noktası olan grevi tarihsel ve toplumsal boyutlarıyla ele aldı. Grev, yalnızca ücret artışı talebiyle sınırlı kalmadı; aynı zamanda işçi sınıfının görünürlüğünü artırdı ve toplumda dayanışma bilincini pekiştirdi. Araştırmada, grev öncesi dönemde işçilerin karşılaştığı düşük ücret, ağır çalışma koşulları ve sendikal baskılar detaylı biçimde incelendi. Grev sürecinde işçiler ve aileleri ciddi ekonomik zorluklar yaşadı; ancak yerel halkın desteğiyle güçlü bir toplumsal dayanışma örneği sergilendi. Grev sonucunda işçiler önemli kazanımlar elde etti; fakat memurların bu sürece yeterince dahil olamaması fabrikada yeni huzursuzluklara neden oldu. Sonuç olarak, İSDEMİR grevi, yalnızca bir hak arayışı değil; kolektif mücadelenin toplumu dönüştürme gücünü gösteren tarihsel bir örnek oldu. This study examines the 1989 strike at İskenderun Iron and Steel Factory (İSDEMİR) within its historical and social context. The strike addressed economic issues, increased the visibility of the working class, and strengthened solidarity. The research highlights the poor working conditions, low wages, and union struggles workers face. During the strike, workers and their families experienced hardships, yet a strong community support network emerged. The strike led to improvements in wages and social rights, though civil servants did not benefit equally, causing internal tensions. Overall, the İSDEMİR strike stands as a powerful example of class consciousness and collective resistance in Turkey's labor history.