Denizi olmayan başkentte yelkenciliğin gelişim süreci: Bozkırın yelkencileri

Bu araştırma, denizi olmayan Ankara’da yelkenciliğin nasıl başladığını, gelişme gösterdiğini ve bu girişimin Anadolu yelkenciliğine olan katkılarını incelemektedir. 2000 yılında ilk resmi “göl yelkenciliği” faaliyetlerine başlayan Ankara Yelken Kulübü (AYK), Anadolu’da yelken faaliyetlerinin başlamasına ön ayaklık etmiştir. Bu girişimleri, 70 yılı aşan süredir kıyılarda yoğunlaşan yelken sporunun Türkiye geneline yayılmasına önemli katkı sağlamışlardır. Araştırmada, kulübün eski başkanı ve eski genel sekreteri ile yapılan röportajlar, gazete haberleri ve kulüp arşivlerinden elde edilen bilgiler ışığında kulübün kuruluş sürecinde karşılaştığı zorluklar ve kulübün gelişim sürecinin farklı dönemleri detaylı olarak ele alınmaktadır. Ayrıca Türkiye Yelken Federasyonu (TYF) ile AYK ilişkileri, diğer iç kesim yelken kulüpleri, göllerin Anadolu yelkenciliğine olan pozitif ve negatif etkileri ve yaşanan en büyük zorluk olan basın sorunsalı ele alınmaktadır. Bu araştırma, denize kıyışı ve yelken birikimi olmayan Ankara'da yelkenciliğin nasıl başlayıp geliştiğini AYK üzerinden anlatır ve bozkırda gerçekleşen bu girişimin Türkiye geneli yelkenciliğine olan çeşitli katkılarını vurgulayarak yelken literatürüne yeni bir bakış açısı sunmayı amaçlar.

The article examines the development of sailing in a city with no access to sea, Ankara, and the role of the Ankara Sailing Club (AYK) in this process. Sailing in Türkiye had been concentrated along the coasts for over 70 years, since the beginning of first sailing activities. AYK which started its official "lake sailing" activities in 2000 has played a pioneering role on spreading federated sailing activities in other regions of Anatolia, thus significantly contributing to the spread of sailing across Türkiye. Based on interviews with the club's former president and former general secretary, newspaper articles and club's archives, the research dives into the challenges that the club faced and the various phases of its development. Additionally, it explores the relationship between the Turkish Sailing Federation (TYF) and AYK, other “in land” sailing clubs, the positive and negative impacts of lakes on sailing in Anatolia and media challenges faced by in land sailing clubs. This article provides a new perspective to sailing literature by highlighting how sailing in a city with no sea and no sailing background, Ankara, started and how it contributed to the broader sailing across Türkiye.