Browsing by Subject "Kant"

Now showing 1 - 6 of 6

Open Access
Kant’ın intihar üzerine görüşlerinin stoacı temelleri
(Anadolu İlahiyat Akademisi, 2023-03-28) Vatansever, Saniye
İntiharın ahlaka uygun ve hatta kimi zaman ahlaken iyi olduğunu kabul eden Stoacı anlayışa zıt olarak Kant intiharın hiçbir durumda ahlaka uygun olamayacağını savunur. Bu çalışmada Kant’ın intihar üzerine görüşleri derlenerek, ilk bakışta birbirine zıt görünse de Kant’ın intihar konusundaki tutumunun Stoacı temelleri olduğu gösterilecektir. Kant’ın intihar ile ilgili görüşlerinin gerekçelerinin doğru bir şekilde anlaşılabilmesi için öncelikle onun ödev ahlakına dair genel bir açıklama yapılacak, böylece ahlak teorisinden doğan yaşama ödevinin temelleri ve bu ödevin intihar ile ilgili sonuçları ortaya konacaktır. Bilindiği gibi, Kant’a göre tek bir evrensel ve zorunlu ahlak yasası olduğu halde bu yasanın üç farklı formülasyonu mevcuttur. Kant insan doğasının özelliklerini aklın a priori buyruğu olan ahlak yasasının üç formülasyonunda bize adım adım açıklar. İlk formülasyonda insanın doğanın bir parçası olması yani onun bir doğa varlığı olduğu vurgulanır. İkinci formülasyonda insanın doğanın bir parçası olduğu denli akıl varlığı olduğu ve bu sebeple de aklını kullanarak hareket edebilme kapasitesi sebebiyle haysiyet ve saygıyı hak ettiği ortaya konur. Üçüncü ve son formülasyonda da insanın sadece aklın kurallarına uyan bir varlık olmayıp aynı zamanda kural koyucu bir yönü olduğu ve bu bakımdan da kendi koyduğu kurallara tâbi olması bakımından kendi kurduğu amaçlar krallığının hem üyesi hem de yöneticisi olduğu ortaya konur. Bu çalışma ile, Kant’ın ahlak yasasının üç formülasyonunun bize Stoa felsefesinde olduğu gibi, kendi doğamızın farklı yönlerini tanımamızı ve ona göre hareket etmemizi buyurduğu savunulacaktır. Böylece Kant’ın ahlak felsefesinin temelinde yatan Stoacı anlayışa dikkat çekilerek gerek Kant’ın ahlak anlayışına gerekse intihar ile ilgili görüşlerine dair özgün bir yorum ortaya konulacaktır.
Open Access
Kant’s coherent theory of the highest good
(Springer, 2021) Vatansever, Saniye
In the second Critique, Kant argues that for the highest good to be possible we need to postulate the existence of God and the immortality of the soul in a future world. In his other writings, however, he suggests that the highest good is attainable through mere human agency in this world. Based on the apparent incoherence between these texts, Andrews Reath, among others, argues that Kant’s texts reveal two competing conceptions of the highest good, namely a secular and a theological conception. In this paper, I argue that Kant has a coherent conception of the highest good which applies to two different domains, namely the domain of the individual humans and the domain of the human species.
Open Access
The Kantian theory of the sublime and humanist politics
(2013) Ayas, Tuğba
The German philosopher Immanuel Kant’s rendition of cosmopolitanism and the sublime have been quite popular separately in various discussions on politics and aesthetics since the late 90s. In today’s political conjuncture the Kantian sublime is consulted in describing the social disasters that had broad repercussions in international public. This study argues that in this century, Kantian ideal of cosmopolitanism together with its close relevance to human rights stands in an unusual relation with the sublime due to the feeling of distant suffering caused by social disasters. Moreover, this relation indicates that Kant’s cosmopolitanism and sublime can be tools for contemplating contemporary world politics. The present study seeks to disclose this present relationship and the regained value of Kantian philosophy in the face of a new world order through examining a) Kantian cosmopolitanism normatively, as in its original version and; theoretically as in the discussions on its revival in late 90s; b) the transformation of the Kantian sublime after 1945; and c) the state of distant suffering in the face of social disasters of the 20th century interpreted as sublime and its relation to ideal of cosmopolitanism.
Open Access
A magnificent partnership: Kant and Clausewitz
(2007) Karaosmanoǧlu, A.L.
Kant and Clausewitz, the two great authors of the Enlightenment as well as of the Counter-Enlightenment, still play an important role in the theory of International Relations. The former continues to inspire Liberals and the latter Realists. Both authors, however, have often been subject to superficial interpretations; and they are regarded as representing two diametrically opposed schools of thought. Yet, they have a significant shared sphere of reasoning and conceptualization. Kant's "Perpetual Peace" and Clausewitzs "Absolute War" are abstractions, purely unattainable ideals, which make theorizing possible. In the final analysis, both authors meet in an attempt to reconcile the ideal with the real through reasonable politics suggesting, inter alia, a certain moral obligation to limit violence; in modern terminology, the management of the "Security Dilemma".
Open Access
Muhteşem ortaklık: Kant ve Clausewitz
(Uluslararası İlişkiler Konseyi Derneği İktisadi İşletmesi, 2007) Karaosmanoğlu, Ali L.
ant ve Clausewitz, hem Aydınlanma felsefesinden hem de Aydınlanma'ya eleştirel bakan görüşlerden etkilenmiş iki büyük düşünür olarak, çağdaş Uluslararası İlişkiler teorisini etkilemeye devam etmektedirler. Kant, liberallere; Clausewitz ise, Realistlere esin kaynağı olmaktadır. Fakat her iki düşünür de çoğu zaman yüzeysel bir şekilde yorumlanmakta ve zıt kutuplar gibi ele alınmaktadır. Oysa, her iki düşünür arasında önemli ortak noktalar vardır. Kant’ın “Ebedi Barış”ı ve Clausewitz'in “Mutlak Savaş"ı, gerçekleşmeleri mümkün olmayan birer idea'dır. Son tahlilde buluştukları nokta, belli bir ahlaki mükellefiyet telkin eden ve makuliyet içeren siyaset ile şiddetin sınırlandırmasıdır; başka bir deyişle, “Güvenlik İkilemi"nin yönetilmesidir.
Open Access
The synthetic unity of reason and nature in the third critique
(Routledge, 2024-01-02) Vatansever, Saniye
In this paper, I advance a new interpretation of the argumentative structure of the third Critique, which in turn clarifies the connection between its two apparently unrelated parts. I propose to read the third Critique as a response to Kant's question of hope, which concerns the satisfaction of reason's practical and theoretical interests. On this proposal, while the first part on aesthetics describes what we-as possessors of theoretical reason - may hope for, the second part, on teleology, describes what we - as possessors of practical reason - may hope for. The main question of the third Critique is, 'What may we hope if we act as we should, i.e. act rationally?' Kant's implicit answer is, 'to attain the ideals of reason, which leads to happiness as a consequence of it.' This novel reconstruction of the argumentative structure of the third Critique contributes to the literature by (i) explaining how the two parts of the third Critique on aesthetics and teleology are connected, (ii) clarifying how the ideals of reason are connected to hope and happiness, and (iii) showing how the spheres of nature and freedom can be synthetically unified through the faculty of judgment.