Çağdaş halk bilimi kuramlarında halk, kırsalda yaşayan, kent kültürünün etkisiyle özleri bozulmamış insanlar grubu olarak değil, kırsalda ya da kentte yaşayan ve ortak bir söylem geliştiren, yani ortak iletişim kodları içerisinden kendini ifade eden grup olarak tanımlanmaktadır. Bu doğrultuda, bu yazıda, kendilerini kırsaldan ve kentten eşit uzaklıktaki varoşlar üzerinden tanımlayan ve dinleyici grupları da genellikle bu bölgelerde yaşayan “Ankaralı” müzisyenlerin kentsel, popüler alandan ve kırsaldan ödünçledikleri kodları bir araya getirerek nasıl yeni bir söylem oluşturdukları üzerinde durulacak ve bu kitlenin, kendi gelenek, norm ve yasaklarıyla, bir halk teşkil ettiği iddia edilecektir.