Tuğla duvarlar sağlam ve uzun ömürlü olmalarına rağmen farklı sebeplerle yıkıma maruz kalırlar. Bu çalışma Ankara Çiğdem Mahallesinde 1990’larda inşa edilmiş tuğla duvar dolgulu betonarme bir kooperatif binasının yıkım sürecini sunmaktadır. Yıkım sonrası atık olarak sahada biriken yatay delikli tuğla duvar parçaları incelenmiş ve yeniden kullanıma uygun olabilecekleri gözlenmiştir. Tuğlalar, sıva ve harç numuneleri laboratuvarda basınç testine, duvar parçaları da başlangıç kayma dayanımı testine tabi tutulmuştur. Elde edilen mukavemet değerleri ve ölçülen diğer fiziksel özellikler ilgili standartlardaki değerlerden yüksek olduğu için kullanılmalarının uygun olduğu sonucuna varılmış ve uygun bir yeniden kullanım metodu sunulmuştur. Son olarak, bu metot temel alınarak yıkımda oluşan genel duvar atıklarının kurtarılması için nasıl düzenlemeler yapılabileceği tartışılmıştır.

Although they are strong and durable, masonry walls face demolition due to various reasons. Current research presents the demolition process of a reinforced concrete building having hollow brick masonry infill walls, which was constructed during the 1990s in Cigdem District in Ankara as a cooperative mass housing project. The wall sections with horizontally perforated bricks that were accumulated on the plot as a result of the demolition pointed out that they can be suitable for a reusing project. Bricks, plaster, and mortar samples were tested under compression as well as initial shear strength tests on wall sections in a laboratory. Strength results and other physical parameters assessed stayed above the limiting values defined in the related standards. Therefore, it was concluded that obtained material is appropriate for reusing and a method was proposed for the proper integration.