Gertrude Bell’in hayatı ve Türkiye’deki arkeolojik çalışmaları

Abstract

18. Yüzyıl’a dayanan arkeoloji bilimi, volkanik küllerin altında kalan Pompei ve Herkulaneum kentlerinin tekrardan gün yüzüne çıkarılmasının büyük çaplı ilk kazılar olarak kabul edilmesi ile bir ivme yakalamış, bununla beraber, aynı yüzyılda soyu tükenmiş hayvanların kalıntılarının bulunmasıyla daha da büyük önem kazanmıştır. Bu bilim dalının en zengin kaynaklarının olduğu bölgelerden birisi de Orta Doğu coğrafyasıdır. Orta Doğu coğrafyası, özellikle Mezapotamya ve Anadolu toprakları sayısız uygarlığa ve toplumlara ev sahipliği yapmış, nice beyliklerin ve devletlerin kuruluşuna ve yıkılışına şahit olmuş adeta tarihi bir hazinedir. Türkiye’deki varlığı Osmanlı Dönemi’nde Osman Hamdi Bey zamanlarına kadar dayanan arkeoloji bilimi, öncelikle sanat eserlerinin ömrünün uzatılması ve korunmasına yönelik bilincin artması amacı ile ortaya çıkmıştır. Gertrude Bell Orta Doğu coğrafyasında arkeoloji çalışmaları yapan isimlerde ön sıralardadır.

Archelogy, dating back to the 18th century, gained momentum with the help of the reearthing of the cities of Pompeii and Herculaneum, which were buried under volcanic ashes. These were considered to be the first large-scale excavations. However, in the same century, the field became more popular with the discovery of the remains of extinct animals. One of the more important regions where this field of science has the fruitful resources is the Middle Eastern geography. This, especially with Mesopotamia and Anatolia, has hosted countless civilizations and societies while witnessing the establishment and the collapse of many principalities and states. Its’ presence in Turkey, dating back to the Osman Hamdi Bey period of the Ottoman Empire, first emerged with the aim of increasing awareness towards, protecting and extending the life of important, valuable artwork. Gertrude Bell is one of the leading names in the archeological field with her astonishing work in the Middle East.