Şimşek ailesi, Osmanlı İmparatorluğu'nın uzun yıllar önce iskan politikasıyla Bulgaristan'a yerleştirmiş olduğu ailelerden biriydi. Kuzey Bulgaristan'daki köylerinde refah içerisinde yaşayan Şimşek ailesi ve onlar gibi yaşamlarını sürdüren pek çok aile için durum, İkinci Dünya Savaşı'nın başlaması ve ülkedeki rejimin değişmesiyle farklılaştı. Komünist bir yönetim anlayışı belirleyen ve homojen bir Bulgar nüfusu yaratmayı hedefleyen ülke politikaları Türkler üzerinde ağır baskılar oluşturmaya başladı. Dinleri, dilleri ve isimlerinin zorla değiştirilmesini de içeren bu davranışlar Türkleri oldukça zor koşullarda yaşamaya itti. Pek çok Türk gibi Şimşek ailesi de göç etmenin kendileri ve çocukları için en iyi geleceği hazırlayacağına karar verdiler. Vatan hasreti de çeken aile, kalabalık bir nüfusa sahip olduğu ve göç sırasında muhtelif zorluklarla karşılaştığı için uzun bir zaman diliminde göç etti. Bu durum, ailenin 1950-1951, 1968-1978 (Yakın Akraba Göçü) ve 1989-1990 dönemlerinin tamamında Türkiye'ye dönmesi anlamına geliyordu. En büyük erkek kardeş olan Ahmet Şimşek 1944, Mehmet Şimşek 1951, Mustafa Şimşek 1972, Abdülveli Şimşek 1978 ve ailenin geri kalanı ise 1989-1990 yıllarında Türkiye'ye göç ettiler. Ailenin büyük bir kısmı Türkiye'de huzurlu bir şekilde yaşamlarını sürdürürken bir kısmı da Türkiye'deki koşullara uyum sağlayamamaları nedeniyle Bulgaristan'a geri döndü. Göç, bütün aile bireyleri içinse sancılı ve zorlu bir süreç oldu. Şimşek ailesinin nesilleri boyunca anlatılan bu hikaye, iki ülke arasında kalmış pek çok Türk ailesinin hikayelerinden biriydi.

Şimşek family was one of the families which were placed to Bulgaria by the Ottoman Empire as a part of the "iskan" policy. The conditions differiantiated with the beginning of the Second World War and the change of the regime in the country for the Şimşek family and many families who were leading their lives in a village in the northern part of Bulgaria. The politics of the country that agreed on a communist approach and aimed to create a homogenous Bulgarian population started to constitute heavy oppresions on the Turkish minority. Such behaviors including the change of their religion, language, and names by force made the living conditions very hard for the Turkish people. Like a lot of Turkish families, Şimşek family also decided that it was best for themselves and their children to migrate to Turkey for a better future. The family, who also suffered from severe homesickness, migrated in a long period of time as they were great in number of family members and faced multiple hardships during these years. This situation meant that the family came to Turkey between the years of 1950-1951, "Yakın Akraba" migration, and 1989-1990. The oldest brother in the family, Ahmet Şimşek, migrated in 1944, Mehmet Şimşek in 1952, Mustafa Şimşek in 1972, and Abdülveli Şimşek in 1978. The rest of the family came to Turkey between the years of 1989 and 1990. Most of the family members lead their lives in a peaceful manner although some family members could not integrate to the life in Turkey so they went back to Bulgaria. The experience of migration, for the whole family, was painful and hard. The story was told among the generations of Şimşek family and it was one of the many stories that featured Turkish families stayed between two countries.