Suç uydurma suçu

Abstract

Bu çalışmanın konusunu, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda yer alan “Suç Uydurma” suçu oluşturmaktadır. Kanunda, işlenmediği bilinen bir suçun, yetkili makamlara işlenmiş gibi ihbar edilmesi ya da işlenmeyen bir suçun delil veya emarelerinin soruşturma yapılmasını sağlayacak biçimde uydurulması şeklinde düzenlenen söz konusu suç, çalışma kapsamında, tahlilci metot doğrultusunda unsurlarına ayrılmak suretiyle incelenmiş, teorik ve pratik açıdan bu konuda yapılan tartışmalar, İtalyan ve Türk yazarların görüşleri ile yüksek mahkeme kararları da dikkate alınmak suretiyle irdelenmiştir. Bu itibarla öncelikli olarak suçun hukuki konusu tespit edilip ardından şekli suç uydurma ve maddi suç uydurma olarak iki farklı biçimde ortaya çıkabilen maddi unsur açıklanmış, ardından da, manevi unsur ele alınmış ve son olarak da teşebbüs ve içtima hükümleri açısından bir değerlendirme yapılmıştır.

The subject of this paper is the crime of “Fabricating an Offence” under the Turkish Criminal Code No 5237. The aforementioned crime; which is defined by the law as either reporting a crime that is known to be not being committed to competent authorities or fabricating actual or circumstantial evidence in a manner to initiate investigations; is analysed in accordance with the diagnostic method by deconstructing into its components; discussions concerning the topic as to theory and practice are assessed with regard to the opinions of Italian and Turkish legal scholars and Supreme Court decisions. Accordingly, after determining the subject of the crime followed by the definition of material components that may occur either as formal or material fabrication, the immaterial component is examined and finally an evaluation is made as regards to attempt and joinder provisions.