Uygun, İsmail2016-02-082016-02-0820121300-3984http://hdl.handle.net/11693/21211Bu makalede, siyasi ve tanrısal iktidarı eleştiren fıkraların geçmişten bu yana üstlendiği ya da üstlenmeye çalıştığı bütüncül yergi işlevinin ne olduğu, “dokunmak”kavramı üzerinden işlenmeye çalışılacaktır. “Dokunmak” kelimesi, bir şeye güven duymak ve tanımak çerçevesinde ele alınacak, insanın dokunamadığı ve dolayısıyla ilişki kuramadığı “soyut” bütünlüğe karşı geliştirdiği tavrın ne derece etkili olduğu fıkralar üzerinden tartışmaya açılacaktır. Bahsi geçen “soyut bütünlüğe”karşı üretilen fıkralar, kendiliğinden olsun ya da olmasın, belirli bir zamanda yaşamış kahramanı değil, onun şahsında somutlaşmış “soyut iktidarı”temsil eder. Makalede asıl olarak bu konu üzerine yoğunlaşılacak ve örneklerle ispata çalışılacaktır. Bu tartışma yapılırken, “gücünü tanrısal iktidardan almış olmanın etkisi nedir?” sorunsalı üzerinde durulacaktır. Siyasi iktidara dokunabilen ve yüz yüze ilişki kuran farklı farklı toplulukların, kendilerini yöneten iktidarla nasıl bağlar kurdukları eylemsellikleriyle verilecektir. Makalenin son bölümünde ise verilen fıkra örneklerinin işlevinin ne olduğu anlamlandırılmaya çalışılacaktır. Siyasal iktidarın, tanrısal iktidardan aldığı soyut kuvveti nasıl somutlaştırdığı, somutlaşmış bu kuvveti halka karşı nasıl kullandığı ve bu kuvvet karşısında halkın fıkralar yoluyla “başa” çıkma çabası açıklanmaya çalışılacaktır. Halk, “dayatmalar” ve “yaptırımlar” sonucunda kendiliğinden oluşan fıkra kahramanlarının “uydurulmuş” kişilikleriyle, bütüncül bir yergi sistemi oluşturarak kendilerine karşı kullanılan “orantısız” güce, fıkralar yoluyla reaksiyon göstermesi konu edilecektir. “Dokunmak” ve “yüz yüze” gelmek kavramlarının karşılığını bulup bulmadığı da makalenin çerçevesi içinde gösterilmeye çalışılacaktır.This article aims to examine the problem what the complete function of satire, which jokes criticising spiritual and political authorities undertake –or intend to undertake-, is in terms of the concept of “touch”, from past to present. The word “touch” will be discussed as part of relying on and recognizing, and the way how the manner brough out by man against “non-physical” unity (that he cannot touch and cannot get in touch for that reason) becomes effective will be brought into question on the basis of jokes. Those jokes created against that “non-physical unity” does not represent a protagonist who has lived in a specific period, but a “non-physical authority” which becomes concrete through him. In this article, this view will be essentially concentrated on, and some examples will be given to justify it. Throughout this debate, the problem that “What is the effect of being encouraged by the spiritual authority?” will be emphasized. The way how various communities, which are able to touch the political authority over them and come face to face with it, correlate with the authority will be pointed out through their operationality. The final part of the article aims to explain the function of jokes given.English; TurkishJokePolitical authoritySpiritual authorityTouchingArticle2146-8087