Antakya'nın kültürel mirasında St. Pierre Kilisesinin yeri ve yerel halk üzerindeki etkisi

Abstract

Bu çalışma, Antakya’nın kültürel mirasında önemli bir yere sahip olan St. Pierre Kilisesi’nin tarihsel, dinî ve toplumsal yönlerini çok boyutlu olarak incelemektedir. İlk olarak, kilisenin erken Hristiyanlık dönemindeki yeri ele alınmış; özellikle Aziz Petrus’un Antakya’daki faaliyetleri ve ilk Hristiyan topluluklarının oluşumu tarihsel kaynaklar çerçevesinde değerlendirildi. Ardından, 1963’te Antakya’nın hac bölgesi ilan edilmesi, 1983’te Türkiye Kültürel Miras Listesi’ne girişi ve 2011’de UNESCO Dünya Mirası adaylığı, yapının resmî statüleri bağlamında analiz edildi. Kilisenin Hristiyan dünyasındaki sembolik ve ruhani değeri ile her yıl düzenlenen dinî ayinler ve hac ziyaretlerinin oluşturduğu inanç turizminin Antakya’nın sosyal ve ekonomik yapısına etkisi irdelendi. Son olarak, çoğunluğu Müslüman olan yerel halk üzerindeki sosyal ve kültürel etkileri değerlendiridi; kilisenin, şehrin çok dinli ve çok kültürlü yapısına katkısı ve yerel kimliğin şekillenmesindeki rolü vurgulandı. Çalışma, St. Pierre Kilisesi örneğiyle dinî ve tarihi mirasın farklı inanç toplulukları arasında nasıl bir etkileşim alanı yarattığını ortaya koymayı amaçlamaktadır.

This study offers a multifaceted examination of the historical, religious, and social significance of St. Pierre Church, a key component of Antakya’s cultural heritage. It begins by exploring the church’s connection to early Christianity, particularly focusing on Saint Peter’s activities in Antakya and the formation of the first Christian communities, based on historical sources. The research then analyses the church’s official recognitions: Antakya’s declaration as a pilgrimage site in 1963, its inclusion in Turkey’s Cultural Heritage List in 1983, and its nomination for UNESCO World Heritage status in 2011. The symbolic and spiritual value of the church in the Christian world, along with the contributions of annual religious ceremonies and pilgrimages to faith tourism and Antakya’s socio-economic structure, are discussed. Finally, the study investigates the church’s social and cultural impact on the predominantly Muslim local population, emphasizing its role in shaping local identity and contributing to the city’s multi religious and multicultural fabric. Through the example of St. Pierre Church, the study aims to reveal how religious and historical heritage fosters interaction among different faith communities and reflects cultural pluralism in Antakya.